Ordstyrar, landsmøte.
Det er triveleg å samlast igjen til landsmøte. Sjølv om eg må seie at det var litt kjekkare å ha landsmøte i Trondheim. Altså, eg skal ikkje skape noko konkurranse, for vi veit alle kven som vinn. Om det så gjeld bymiljø eller fotball. For ein kan ta trønderen ut av Trøndelag, men aldri Trøndelag ut av trønderen. Men eg er sikker på at om ein spør folk frå Rogaland, så vil dei vere heilt uenige med meg i akkurat dette spørsmålet. Og det er kanskje ein av grunnane til det som gjer Senterpartiet til Senterpartiet. Ein rørsle av ombudsfolk, som står opp for si bygd, si grend, sitt lokalsamfunn. Og samlar du det her til eit politisk parti, ja, då får du eit lag som står opp for og vil ta heile landet i bruk.
Dessverre ser vi at det er alt for mange politikarar i andre parti som trur det er viktigare og kanskje artigare å sentralisere, overprøve og overkøyre. Den daglege regjeringa har 3 utanriksministerar og i tillegg ein bistandsminister. Då hadde det vore rasjonelt å forvente at kommunalministeren i det minste hadde brydd seg om Noreg. Men neida, her skal folkeviljen på Ona og Sandøya ikkje høyrast på, statlege arbeidsplassar skal flyttast til Groruddalen, og det blir taktskifte i EU-tilpassinga frå Espen Barth Eide. Her blir det full fart framover.
Den heime-alenefesten Arbeidarpartiet no står for, er ikkje noko Senterpartiet kan stå å sjå på. Senterpartiet er eit maktparti og skal søke regjeringsmakt. Difor er det heilt rasjonelt å forvente at Senterpartiet skal inn i regjeringa igjen etter valet og be Arbeidarpartiet om å mase.
Det er ei utrygg tid vi lever i. Idyllen og optimisme etter murens fall er borte. Og dagens unge er meir bekymra for notida og framtida enn før.
Det gjer at vi som samfunn no står overfor nokre utfordringar som vi for ikkje mange år sidan ikkje var særleg bekymra for. Men også fordi Noreg som nasjon ikkje var beredt, sjølv om vi såg mørke skyer i horisonten.
Senterpartiet sa tidleg på 2010-talet at vi måtte nå NATOs 2% mål. Då sa Erna Solberg at prosentmål er tull. Så sa Senterpartiet at vi måtte opprette beredskapslagring av korn. Då sa Erna Solberg at i ei krisetid så måtte vi klare oss utan sukkertøy ei lita periode. Og på toppen av Høgres beredskapspolitikk, så senka dei fregatten Helge Ingstad, i fredstid. Ein kan også nemne forslag om norsk nedsalging i Kongsberg Gruppen, og jammen prøvde dei å selje Bergen Engines til russerar! Den enorme motstanden mot kjøpet av Meråker Bruk. Men det er jo så ille at ein nesten må spare dei.
Og no går Høgre ut og seier at Noreg må handle raskare på forsvar og beredskap. Det er bra at dei har kome til den konklusjonen, men fakta er at Noreg hadde vore mykje meir beredt om Høgre ikkje hadde sove på vakt og valt å prioritere norsk beredskap.
Heldigvis har Senterpartiet med forsvarsminister Gram i spissen rydda opp i rotet til Høgre, FRP og Venstre.
Min generasjon er kanskje den første generasjonen som vil få det verre enn vår foreldregenerasjon. Det er ein etablert sannheit. Men det er jo ikkje nødvendigvis noko ein som politisk parti ikkje kan gjere noko med.
For i Noreg har vi i dag ein håplaus klimapolitikk. Ein pietistisk sjølvpining. For det første har vi 2030-mål, der vi skal kutte 55% av utsleppa frå 1990. Førebels har vi kutta 9%, så vi manglar 46% og vi har berre 5 år igjen på oss. Ingen veit korleis. Samtidig som dette skjer skal Arbeidarpartiet leggje fram ei klimamelding med høgst sannsynleg skjerpa klimamål for 2035. Kva målet blir veit vi ikkje enda, heller ikkje tiltaka. Og det meiner Senterungdommen er å halde vår generasjon for narr. Regjeringa må leggje fram forslag til konkrete tiltak for korleis klimagassutsleppa skal kuttast. Så må vi ha ein sivilisert debatt om kva desse tiltaka betyr.
For om tiltaka betyr utflagging av industri, sentralisering av matproduksjon og nedlegging av olje- og gassnæringa, så er ikkje dette noko Senterungdommen kan gå med på.
Derfor er det ein gladnyheit at det skal investerast 1,6 milliardar i aluminiumproduksjon på Karmøy. Samstundes veit vi at Hydro tidlegare har flagga ut 3 fabrikker frå Europa til USA. For i den tida vi er i no, så må Noreg satse på det vi veit fungerer, i staden for å sløse pengar på flytande havvind og batterifabrikkar.
Og kva er det då som fungerer? Jo, olje og gass fungerer, metallproduksjon fungerer, om det er aluminium eller silisium, våpenproduksjon fungerer, og mineralutvinning fungerer. Enten om det er på havbotn. Og kvifor har ikkje Senterpartiet sagt ja til gruvedrift i Joma Gruver i Røyrvik, då vi satt i regjering?
Så det er litt som står på spel valet her!
For å unngå sentraliseringsiveren til Høgre og Arbeidarpartiet og for å ivareta det Noreg vi har i dag, er det viktig med eit sterkt Senterparti som står opp for heile landet. Og sjølv om det ser dårleg ut på målingane, er det berre å bretta opp ermane og jobbe på!
Kjære landsmøte, takk for meg.
